Ik mis je lieve woorden, je onvoorwaardelijke steun.
Jij, bij wie ik altijd op 1 stond.
Die mij nooit liet vallen, die zich kon inleven in mijn situatie of situaties.
Die mijn leven belangrijker vond dat het zijne.
De grote beer met wie ik vroeger zo lekker kon stoeien, van wie ik nooit kon winnen.
Bij geen enkel spelletje trouwens haha, jij was koning foetelen.
Hoe jij me de les kon lezen over de dingen die belangrijk waren of die jij belangrijk vond.
Wijze woorden waar ik nu vaak aan denk.
Toen ook hoor, ik heb je altijd de wijste man gevonden die ik ken.
Je sterke, sterke armen om heen in een knuffel.
Papa, ik zou nu zó graag een knuffel van je willen, mijn wang tegen je sterke borstkas.
Dat je tegen me zou zeggen dat alles wel goed komt en dat ik me geen zorgen hoef te maken.
Je stem, je mooie, warme liefdevolle stem.
Wat zou ik hem graag willen horen nu, nog een laatste wijze raad.
Of gewoon alleen maar ik hou van jou horen.
Want pap, ik hou heel veel van jou, dat zal nooit veranderen.
Ik hoop dat je gelukkig bent, daarboven, dat ze lief voor je zijn.
Hierbeneden wordt je namelijk onnoemelijk gemist!
Denk aan je Xxx
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi geschreven . Bianca
BeantwoordenVerwijderenIk herken je woorden persoonlijk totaal niet,moet ik bekennen. Maar vind wel dat je het mooi omschreven hebt allemaal. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderen