zondag 16 september 2012

JIJ

Jij bent zo ontzettend speciaal. Voor mij. En ik kijk zo vaak naar jou. Heel vaak. En als ik je dan zo bewonder dan vraag ik me vaak af, waar ik jou aan verdiend heb. En dan vraag ik me af, zeg ik het je wel vaak genoeg?
Dat ik je bewonder?
Alles wat je doet. Hoe je leeft. Hoe je denkt. Hoe je staat voor de dingen waar je in gelooft. Hoe je vecht voor de dingen die voor jou echt belangrijk zijn. Wauw.
Zeg ik je wel vaak genoeg, dat jij de muziek brengt in mijn leven?
Niet alleen door je keuze van muziek, die zo heel anders is dan die van mij. En ook niet door de manier waarop je naar muziek luisterd. Ik luister de teksten, maar jij hoort enkel de klanken, de tonen, de variƫteteit in hoog en in laag. Ik zing luidruchtig mee, jij neuriet genietend mee. Je maakt muziek bij alles wat je doet. Je tokkelt met koffielepeltjes. Jij trommelt op paprika's wanneer je ze snijdt.
Dus zeg ik je wel vaak genoeg, dat jij de lach bent in mijn leven?
Omdat ik zo vaak om je moet lachen. Niet alleen om de moppen die je verteld, ook om de snoeten die je erbij trekt. Als je weer eens "op zn oostenrijks" staat te dijenkletsen. Als je mensen een heel serieus verhaal verteld en ik alleen de twinkel in je ogen zie, omdat je ze in het ootje neemt. Jij laat me schateren op zoveel meer manieren dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik hoef soms maar naar je te kijken.
En zeg ik je dan wel vaak genoeg hoe bijzonder ik je vind?
Het leven is een lach voor jou. Rustig en kalm wandel je erdoorheen. De rotsen op je pad, die lach je uit wanneer je erlangs loopt. Je bent de relaxheid zelve.
Heb ik je dan wel vaak genoeg gezegd, hoe veel ik van je geleerd heb?
Hoe jij me leerde kalm te blijven in stressvolle situaties. En dat ik eerst tot 10 moest leren tellen, omdat dat wat ik dan te zeggen heb veel beter bij de mensen aankomt. Meer impact heeft.  Hoe je me leerde om te genieten. De hele dag door. Dat je me leerde om gelukkig te zijn. Eerst zelf, dan de rest.
Dus zeg ik je wel vaak genoeg hoe gelukkig jij me maakt?
Je aanbidt de grond waarop ik loop. Jij maakt geen ruzie met me als ik weer een raar idee hebt, maar lacht erom. Je houdt van me. Of ik nou lach om niets. Of ik nou met een chaggerijnige kop onder de douche uitkom. Jouw sterke liefdevolle armen maken alles beter. Wanneer jij me knuffelt word de hemel vanzelf helderblauw en piept de zon overal doorheen. Als ik in je van liefde stralende ogen kijk lijken er overal om me heen regenbogen te verschijnen. Samen met jou kan ik de hele wereld aan. Samen met jou kan ik alles. Wat is liefde mooi. Met jou.

1 opmerking:

  1. Wow... Mooi geschreven...
    Klinkt als een hele bijzondere jij...

    Liefs,
    Mama Krieltje

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.