Mijn vader was vroeger namelijk een stoere slachter.
Die soms in zijn vrije tijd wel eens een kippetje deed slachten.
En die krengen diertjes (2 kippen en een haan in dit geval) logeerden dan bij ons op de flat op 10 hoog op de badkamer, want dat was de enige kamer die groot genoeg was met een deur die goed dicht kon.
Toen nog niet bang, wilde ik een kijkje nemen. Ik schoof de deur open en de haan kwam ontzettend agressief op me afgevlogen en op een haartje sloot ik de deur voor zijn snavel.
Sindsdien zijn het mijn vrienden niet meer.
Niks niet dat een snavel of veren heeft!
Tot maart dit jaar...
Ik zag een allerliefst filmpje op feesboek
Ik was V-E-R-K-O-C-H-T.
Nu wil het toeval dat oudste zoon op een soort van biologische school zit.
En laten ze daar nu toevallig baby-eendjes verkopen voor €5,-.
Op een druilerige middag kwam zij (althans dat dachten wij) met puberdude mee naar huis.
We noemden haar Lulu en ze woonde de eerste paar weken in een doos bij de verwarming.
Wij waren (en zijn) allemaal dol op haar.
De honden en kat snuffelden, maar deden nog niks.
En de rest van ons zat regelmatig met haar op schoot.
We bouwden een vijvertje voor haar en ik schilderde een naambordje.
Ze at uit mijn hand en kwam als ik riep.
Ze groeide als kool, want een maand later....
Ze werd steeds mooier.
En groter.
En dus haar vijver ook.
Ze kwaakte wat af.
Weer een maandje (we zitten inmiddels in mei) later was ze nog mooier
Het was toen dat we zeker dachten te weten wisten dat ze een mooie witte eend zou worden.
Ook omdat de leraar van puberdude dat zei.
In juni van dit jaar was ze namelijk zo
En toen ging het zo vlug.
Ze verkleurde helemaal.
En het bleek dat onze Lulu geen Lulu was maar een Leo ( liefdevol afgekort tot Lei'ke).
Het is een flink uit de kluiten gewassen eend.
De stads-eenden die ik in Amsterdam zag zijn er kuikens bij.
Zijn naam staat teven voor Lomp En Onbenullig.
Hij kuukelt om de haverklap ergens vanaf (veilig in zijn vijver, dat wel)
Hij kwaakt de hele dag om eten.
Is agressief tegen de honden.
En elk beest is bang voor hem.
Oh en hij laat een soort van scheten in het water als hij kwaad wordt (iemand een idee wat dat is?)
Verder heeft hij alleen een hele grote mond, want loop je naar hem toe, dan "rent" hij weg als een pinguin.
Kroelen vind meneer maar niks, al bijt hij niet en laat zich knuffelen.
Maar wij stinken schijnbaar, want eenmaal weer in vrijheid en hij weet niet hoe snel hij moet gaan kopje duikelen in zijn vijver.
Ik ben dol op hem.
Wie had dat ooit gedacht?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.