Kadootjes

Dat vind ik het.
Kadootjes voor als we ouder zijn.
Geen materiële spullen.
Want laten we eerlijk zijn, wat hebben die nu daadwerkelijk voor waarde?
Een stereo, een tv of zelfs een auto of een paard?
Gaan die eeuwig mee?
Dacht van niet!
Dus...
Mijn vader is een wijs man.
Een man die in zijn leven al veel gezien, beleefd en meegemaakt heeft.
Een man die ik op elke foto die ik van hem zie, in pose of onverwacht gemaakt, zie lachen.
En dan geen glimlach, hè dames en heren...
Ik heb een over een grijns die reikt van oor tot oor.
Ogen met lachrimpeltjes eromheen en die twinkelen van plezier.
Ik heb het al vaker gezegd...mijn vader is een held.
Een echte!
Hij is stervende.
Hij vecht voor iedere ademhaling.
Zijn stem is een slap aftreksel van de krachtige bulder die eens de zijne was.
Maar hij vecht.
Hij strijdt.
Hij kan geen dagen aan zijn leven toevoegen, dus leeft hij heel veel in de dagen die hij heeft.
Hij geeft kadootjes.
Veel en vaak.
Geen dure, als in wat-kost-dat-veel-geld-kadootjes.
Maar wel van onschatbare waarde.
Hij ging op vakantie met oma en alle kleinkids
Hij gaat vissen met zijn jongens (mijn man en zonen) en zijn broer en diens kleinzoon.
Hij leert ze alles wat hij weet.
Hij koopt en zet een zwembad neer in zijn tuin voor de kleinkids en spuit ze nat met ijskoud water.
Needless to say, dat hij er het meeste plezier in heeft.
Hij gaat met mijn moeder en zijn broer en diens vrouw op een boottocht en lekker uit eten.
Hij neemt mij mee naar de plek waar mijn zus begraven ligt en deelt zijn diepste gevoelens met me.
On-Be-Taal-Bare kadootjes.
En nu beseffen we dat allemaal misschien nog niet.
Maar later...over 10, 20, 30 jaar, dan denken we hieraan.
En aan het grootste kado dat onze pap, opa, broer, man ons heeft kunnen geven.
Namelijk: Geniet van het leven en geef nóóit op!
Hij deed en doet dat niet, nooit!
Hij geeft ons herinneringen, en die zijn meer waard dan wat dan ook!