Ode aan Odile

Met traantjes in mijn ogen typ ik dit.
Niet van verdriet hoor! Nee juist niet!
Want verwondering, waardering en vooral heeel veeeel respect.
Voor deze 21-jarige superlieve meid met een mega-sterk karakter!
Ze heeft MCDD (als ik het goed onthouden heb)
Ze woont op zichzelf in een zorgboerderij en werkt op een paardenmelkerij 10 km verderop.
Door al die kl*te bezuinigingen van onze rot politiek, werd haar vervoer niet meer volledig vergoed.
Had ik al verteld dat deze sterke meid 100% is afgekeurd en dus niet hoeft te werken???
Maar die zelf vind dat ze iets moet doen en niet niks doen en geld ontvangen.
Dus toen haar vervoer wegviel, stapte ze op de fiets.
Iedere dag 10 km heen en 10 km terug.
In weer en wind.
Die zich er niet onder laat krijgen!
Die zodra ze de kans krijgt van Johny de Mol, studeert zo vaak als ze kan en met slechts 2 fouten slaagt voor de theorie voor het brommobielcertificaat.
En niet veel later ook slaagt voor haar praktijk examen!!!!
Ik zag het al bijna niet meer, zo stroomden de tranen over m'n wangen.
Wat was ik blij voor deze stoere chick en zelfs een beetje plaatsvervangend trots misschien.
De überstoere brommobiel die ze vervolgens cadeau kreeg van Johny heeft de dan ook dubbel en dik en dwars verdiend!
En dat terwijl ze er ook gewoon zelf 2 jaar voor had willen sparen.
Nederland zou gezegend zijn als alle mensen zo waren als Odile.
Och, we zouden al blij mogen zijn als we allemaal alleen al zoveel gevoel en kracht en karakter in ons hele lichaam hadden als deze meid in het puntje van haar pink heeft!!